okumak

Şimdi, ben bir çılgınlık yapsam. 

Çıksam pencereye avazım çıktığı kadar bağırsam mesela. 

Yok yok! Çok ciddiyim. "Aa yeter canım!" deyip biraz da 

ben canına okusam başkalarının. 

Hatta hazır pencereye çıkmışken

Nazım'dan bir dörtlük okusam, desem ki

"yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

yetmişinde bile, mesela zeytin dikeceksin.

hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, 

 ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için! 

yaşamak, yani ağır bastığından..."

Böyle bir şey, "okumak "desem. Okumak, yeni diyarlara yol almak.. Kimse seni anlamadığında bile kitaplarınla konuşmaktır. Sonra bulut olmaktır, bir martının kanadına dokunmak. Gökyüzüne karışmaktır. Yağmur damlası olup sevdiklerinin üzerine yağmak. Hissetmektir, acıyı da sevgiyi de hüznü de mutluluğu da. Hepsini kitaplarda bulmaktır. Okumak, hayattır. Yaşamak, nefes almak. Tam 'vazgeçtim' dediğinde kitap kokusuyla burnunu doldurmaktır. Hayaller kurmak, bir romanın kahramanı olmak, onunla uyuyup onunla uyanmaktır.  
Okumak sana, sen olduğunu gösteren hayatı hayatın içinde öğreten yegâne şeydir.