Louise'li Masallar II

Bana acıdan, kederden bahsetme diyorsun. Dileme bunca, "çok sevmeyi". Ellerim, Louise ellerim bir boşlukta gezinirken ve gökyüzü bu kadar yakınken kalbime, kendime yeniliyorum. Elimde değil..
Bir bulut gibi başımın üzerinde taşıyorum, herkesi ve sevgimi yüreklerine koyuyorum. Nasıl bileceğim, en sevdiğimi en uzağımda bulacağımı. Nasıl diner, bu yağmur. Gökyüzüm alabildiğine gri.
Oysa sevdikçe çoğalır, sanıyorsun. Güneş yeniden doğar. Bir sabah mutluluktan gözlerini açamazsın. Uyku umrumda değil, Louise. Mutluluk diyorum, bir gökkuşağı gibi parıldasın gözlerimde.
Bir deniz kıyısına vursun, sevdası. Nerede olursa, bulurum. İçime sığmaz, tüm o dalgalara siper olurum. Sevince Louise, tüm evreni aşarım sanıyorsun. Sevdanı getirdi diye, denizi çıkarıp avcuna koyuyorsun. Öyle imkansız işte. Sevmek, tüm kumdan kaleleri yerle bir etmek. Sevmek, kendi gökyüzünü çıkarıp ona vermek. Acıdan ve kederden ıslanacağını bile bile..

♫♫♫
                                                                                                     fotoğraf:dilaraavder