Bir yıl daha eskiyip yiterken, içim biraz buruk biraz umut dolu.
Geçen yalnız zaman değil..
Kurmaktan vazgeçmediğim hayallerim, küçük mutluluklarım, sımsıkı sarıldığım için şanslı hissettiğim dostlarım var. İçim sızlayarak üstünü örttüğüm anılarım, unutmak için yeniden başlamak için dua ettiğim gecelerim var.. Ne yaparsam yapayım değiştiremediğim bir hayat var, önümde. Kaderimi çizmek için seçtiğim yollar var, doğru yöne gidip gitmediğimi bilmeden yürüdüğüm.
Bir ömür var içini nice hasretlerle, hüzünlerle kapladığım. Bana biçilmiş bir ömür var, ne kadar sevsem az..
Sevmek için çok sevmek için atan kalbim yorgun ama güçlü.
Bir yıl daha eskiyip yiterken, giden yalnız yıllarım değil uslanmaz bir çocuk kadar büyümüş bir ben varım. Hala hayret ettiğim, yüzümü güldüren, gözyaşlarımı silen bana bir omuz kadar yakın güzel insanlar var. Bir de yalnızlık var, bu mükemmel kalabalığın içine gizlenmiş, yazmaktan asla vazgeçmeyen. Yeni bir yıla adım atarken geçmişi sırtıma yük etmeden geleceğimle yanyana yürüyorum. Güzel günler yola çıkmış geliyorlar. Ne kadar şükretsem az..
♫♫♫
4 yorum:
biraz depresif biraz da umut dolu.. benim gibisin ciddiyete dayanamıyosun sen de :))
sevmekten vazgeçme..sevgi olmazsa biz niçin yaşarız ki?dimi :)
Her şeyde biraz ciddiyet biraz muziplik yok mudur zaten..
Sevmek benim sol yanım, o vazgeçse ben geçemem.
Yorum Gönder