"En çok da sustukların kadar, bendesin!
Nefesim olduğunu söylemiş miydim?"
Peki ya siz? Siz, hiç kalbinizi öylece birinin avcuna koydunuz mu?
Başka türlüsü olmayan kaç cümle kurdunuz, aşka dair?
Hiç aşka yenildiniz mi mesela?
Boğazınızda düğüm düğüm oldu mu söyleyemedikleriniz?
Ya da kanatlanıp uçtunuz mu adı, mutluluk olan şehirlere?
Birini ruhunuza hükmeder gibi sevdiniz mi hiç?
Peki, birinin kokusuna aşık oldunuz mu?
"Birinin her şeyi olmak" cezbedici ve bir o kadar da ürkütücü değil mi?
Peki bunca sevinci ve kederi istemek için nasıl bir sebebi olur ki insanın?
Söyleyeyim; kalp dürter, insanı. 'Ne olursan ol, gel' misali.
Sevincini de kederini de yüklenirsin.
Aşk, adını bile bilmediğin diyarlara yolculuk etmektir.
Sen kalbine düşeni yaptıysan sonunun nasıl bittiğinin önemi yok.
Asıl zafer, kalbimizde.
Yaşa!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder