Hiçbir ses, o en güzel şarkı bile dolduramıyor, sessizliğimde boğulan seslerimi.
Ne kadar kalabalık olursam olayım kopamıyorum, kendimden, tekliğimden.
Adeta yıllar boyu sürecek savaşlar veriyorum, içimde.
Bir türlü ateşkesin ilan olmadığı içim bombalanıyor. Silahlar her yerde. Beynim ve kalbim, ikisi de suskunlar. Ateş altında olmak umurlarında değil.
Ben sanırım araftayım. Boşluk her yerde. Nereye adımımı atsam düşecekmiş hissi veriyor.
Sonra rüyalarla gerçekler birbirine giriyor. Hangisi gerçekti, ayırt edemiyorum, ilk kez.
İlk kez rüyalarımdan adım atıp gerçeğe döndüğüm o anı hissediyorum ama nerede olduğumu hala bilmiyorum. Kurtulmak mümkün mü?
8 yorum:
Sanırım mümkünatı yok.sen mümkün kılmayı dene.
Yapamayanların aksine..
Cok güzel, parmaklarına sağlık
Bir keşkeli cümleye daha yer yok ama deneyeceğim..
Senin de yüreğine sağlık.
Bu yazıyı ÇOK sevdim
Şu cümleyi daha cok : Adeta yıllar boyu sürecek savaşlar veriyorum, içimde
Savaşlar bitmiyor.. :/
İnanır ve istersen neden olmasın
kurtulman mümkün mü?
mümkün olduğu söyleniyor ama çözüm yolunu ben bilmiyorum. bilsem kendime...
hımmmm söle hadi iyi misin noluyo.
:)
Bak Bu Harika, istemek bazen yetmiyor.. :/
Cem, bilmek bile yetmezken ne yapmalı ki.
Deeptone, iyi olmaya çalışıyorum diyelim.
Yorum Gönder