Uykulara sarılıp kendini aradığın bir akşam,
vuruyor sevdan gama, kedere...
Her şeyi unutuyorsun, aşk dışında.
Aşkı böylesi içinde, böylesi imkansız yaşadığın için
gitmiyor elin, geçmişe..
Silinmese de kalbinden unutmasan da adını
gözlerini kırpabiliyorsun işte.
Ne kadar yalan ne kadar yalnız ve ne kadar çok olsan da
tutunuyorsun, sevdaya..
Oysa hayal ederken, yaşarken ayakların yere basmıyor.
Ellerinde ellerini hissederken, kokusunu için için
duyarken, kimse önemli değil ondan başka.
Kimse böyle aşkla çağırmıyor, adını.
Kimse böyle pırıl pırıl bakmıyor, gözlerinin içine.
Ömür geçiyor aşklar da yitiyor,
bitmez sandığın hasretler de.
Bir akşam daha batıyor, güneş.
Bir akşam daha vuruyor, kıyıya yakamoz.
Geriye sana kalan bir avuç yalnızlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder