yeniden çocuk olsam..

Hani Cemal Süreya diyor ya; "Çocuk olsam yeniden, bir tek düştüğüm için acısa içim ve kalbim, çok koştuğum için çarpsa sadece..."

Ne kadar isterdim tekrar çocuk olmayı. Hiç kimsenin gerçekten göründüğü gibi olmadığını düşünmek zorunda olmasaydım, mesela. Sonra, bir tane daha çikolata yemek istemekten başka derdim olmasaydı...

Kimseye kalbimi acıtacak kadar çok değer vermeseydim, çocuk olsaydım sırf parkta salıncak kapmak için kırılsaydı, kalbim. Sırf o yeni çıkan barbie bebekten benim de olmadığı için dert yansaydım, anneme.

Kendime çocuk, saf oyunlar kurarken bulduğum arkadaşlar gibi kalsaydı, dost sandıklarım.

Bu kadar götürmeseydi, her giden benden birer parça. Çocuk olsaydım, bir tatlı sözüyle tekrar inansaydım, onlara...

Sonra yaşamak nedir, düşünmeseydim. Kırmızı bisikletime binip sonunu düşünmeden yollara koyulsaydım. Düşe kalka öğrendiğim, sadece kırmızı bisikletimi sürmek olsaydı.

Öyle her şeyi de öğrenmek için bir dolu soru sormasaydım, sorgulamaya başlamasaydım, keşke. Nereden bilecektim ki öğrendiğim her yeni şeyin beni büyüttüğünü...