Çamura saplanmak da mümkün ve hatta içini görmekte. Çamurla dost bile olabiliriz. Hem hayat da öyle istemiyor mu? Topraktan yaratılan biz, birbirimize yetemezken ve hatta parmağımızın ucuyla bile dokunmazken hayatlarımıza doğa ile huzur buluruz. Denize, maviliklere bakıp içimizi dökerken, toprağa dokunur, ayak basar güç buluruz. Kaybettiğimiz tüm güç, doğada saklı. Saklı kalan tüm güzellikler, onları bulmamız için bekliyor. Onca telaş içinde nefes almayı bile unutmuşken tek bir gerçek var; o da yaşamak. Yapmamız gereken en güzel şey, yaşamak. Yaşamak ümitli bir iştir demiyor mu şair.. Yaşamak, minik elleriyle sana kocaman sarılan bir çocuğun içtenliğinde gizli. Ve tüm gizler onları bulman için bekliyor..
5 yorum:
Yaşamak zahmetli iş yaşamak ağaca bakınca,gökyüzüne bakınca güzelleşiyor sanki..
Sanki şehirlerle bütünleşince yoruluyor insan..Bir ağacın bir kuşun verdiği mutluluğu bazen kimseler veremiyor..
kimsenin giz'e karşı çıktığı yok neden ama neden arayışımız bu kadar zor. tamam çamurla dost olalım eyvallah ama o çamur da insanın ağzına yüzüne bulaşıyor
Ah Gülnihal kesinlikle öyle.. Artık herkes kendisiyle o kadar meşgul ki ne bir başkasına ne de doğaya ayıracak vakitleri yok.
Güzel olan, umut veren hiçbir şey kolay olmuyor, Emrah. Ben de çok yakındım, isyan ettim ama faydasız olduğunu anladım. Yüzümüzdeki çamurları silecek biri mutlaka çıkacaktır..
Ama olmuyor..
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=k8IcSt8hKfA
Yorum Gönder