Vazgeçmek, ne uzun bir kelime...
Kalbim dokunmak istemiyor, hiçbir anıya.
Hiçbir mutluluk parçası hatırlamak istemiyor, yüreğim.
Öylesine puslanmış ki acılarla. Sözle anlatılmıyor.
Yüzümden de düşmüyor, hiçbir parça.
Geçen zaman, yıllar, yıllarımız var!
Bir an var ki göz görmüyor, kalp atmaz oluyor.
Unutmaktan değil, mesele hatırlamamak.
Sevilme ihtiyacı ile nasıl geçer, bir ömür?
Bir çocuktan farksızım. Uslanmaz kalbim artık pes etti.
Sevmek, sevilmek içimde bir yumru gibi.
Birine hayatımı vermek, sevdamı adamak korkusu;
ya o biri, "gel yuvam ol" demezse..
Varsın boş kalsın ellerim, tek başına bir aşk büyür mü?
24/10/13
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder