12 Mayıs 2012

notlar III

Soluk boruma, bir el hükmeder gibi nefesimi, göğsümde hissediyorum. Kalbim bir hızla atıyor. Son defa der gibi. Sonra yavru karıncalar geziniyor, yüzümde, ellerimde. Tek tek toplayıp yuvalarına koyuyorum. Bir karıncayı bile incitemeyen ben, yalnız kalbime hükmedemiyorum!
...
Sanki tüm karıncalar, aynı anda nefes alsa yenemeyecekleri güç yok. Ama ben öyle miyim?
Kocaman yüreğime rağmen bir vücut olamıyorum. Saramıyorum, yaralarımı...

4 yorum:

modafobik dedi ki...

Ah ah şu aralar tam da bu moddayım..

düşlem dedi ki...

benimki giderek kronikleşiyor sanırım =/

Adsız dedi ki...

Kronikleşmesin çiçeyim, ben varım!

düşlem dedi ki...

böceyim benim iyiki varsın!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...