Zaman akıp giderken, geçmez sandığın anların yitip giderken, en beklediğin şey karşına çıkıp dikiliverir!
Vicdanınla bıkkınlığın arasında bocaladığın zaman ise yine yitirdiğin anlardan oluşur.
Yaşarken, nefes alırken bugün de bitti gözüyle baktığın her an, belki de hayatının kilometre taşlarıdır ve senin haberin yoktur.
Ya en iyisini yapamadığından ya da bu da eksik kaldılarla geçirdiğin zaman, senin kaderin!
Ve en kötüsü de hayallerine kavuşmak için savurduğun zamanın; kaçırdığın aylar, günler, anlar ve hatta saatlerle dolu olması.
Hayat böyle bir şey.
Seçimlerinle var olursun, nasıl sonuçlanacağını bilmeden bir yola koyulursun.
Peki ya sonra?
Sonrası bir kutlama mı yoksa veda mı?
Şimdilik ben de cevabını bilmiyorum.
Elimden gelen yitirdiğim her anı, yenisiyle değiştirebilmeyi ümit etmek.
Hadi zaman, bu kez bana torpil geç!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder