İki sokak var, orada. Orada öylece duruyor.
Sonra bir kedi, bir ağaç ve yalnızlık. Üçü de kardeş.
Bir sokak boyu yürüyorum, ikincisinden habersiz.
Beklersin gelmez ya, ben köşesinden dönüyorum, ayak basıyorum.
O büyük görkemli ağaç, hani dallarından dut yediğimiz. Bu kez sonbaharın habercisi.
Oturup gölgesinde hayale dalıyorum. Henüz içimde bitiremediğim çocukluğumu anıyorum.
Bir kedi usulca yanaşıyor, yanıma. Belki sevgiye aç belki susuz.
Kucağımda, sarıp sarmalıyorum derken bir yaprak düşüyor, omzuma.
Kanadım oluyor, alıp takıyorum.
Dut ağacı ve kedi. İkisi de dost.
Birkaç adım sonra o çok aradığım sokağı buluyorum.
Terkedilmiş, viran yollarından geçiyorum.
Tüm geçmişini, rutubetini ve ne yazık ki geç kalmışlığını içime çekiyorum.
Önümde yalnızlık.
Yalnızlık ve ben.
Çıkmaz sokaktayım.
mavi sakal - iki yol
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder