mai

bütün özgürlükleri, maviye; bütün evreni, beyaza boyadım.
bulutlar, evren oldu; gökyüzü ise özgürlük...
mavi isterse, beyaz oluyordu.
başımın üstünde ellerimi taşımak gibi; beyaz, mavideydi.
kahverengi gözlerim bazen masmaviydi.
bense, kanat takmış bir güvercin!
bitiremediğim bir özgürlüğün sarhoşu ben, başka diyarlarda kanat çırpıyordum...
birden; beyaz belirivermişti.
şimdi kanatlarım yoktu, sanki.
bilmediğim bir evrenin üstüne çökmek, üzereydim.
mavilikler uçmuştu, gözlerimden.
yerine iki koca boşluk kalmıştı.
şimşek çakıyordu; yağmur yağıyordu, derin derin...
beyazlıklar gitmiş; kara bulutlar kaplamıştı, her yanı.
sadece bir an gökyüzü benim olmuştu.
kanatlarım kırılmış; kelepçelenmişti, güvercin.
şimdi yalnızca, bir pranganın koyu esareti kaldı...