ve Istanbul, hüznünü gösterdi. Bir su damlası düşüverdi kirpiğime. Yağdıkça gürledi, gürledikçe yanıp söndü. Yer, gök bir oldu. Bereket doldu, her yan. Soluduk, toprak kokusunu. Çektik nefesimize.
ve sonra yapraklar da sararacak, dökülecek bir bir... Sonbaharı seviyorum. Kışı pek sevmem, karı... Hani şu kar yağdıktan sonra açan ilk güneşi, eriyen karları sevmem. Sonbaharı seviyorum. Hüznünü ve neşesini bir arada getiriyor. Nisan yağmurları gibi.
Sıcak ve serin. Şöyle bir yumuyorum gözlerimi. Elimde sıcak kahvem, bir pencere boyu yağan yağmuru, akan seli, kaçışan insanları seyrediyorum. Çünkü; telaş yakışır, insana. Sonbahar yakışır; bahara,yaza ve kışa..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder