Kelimeler, aklımda dans ediyorlar.
Evet. Bu, bana hep olur.
Binbir merakla uykumu böler, bu dürtü. Hem de rüyamın tam sonuna gelmişken...
Sonra ağzıma dolup taşarlar.
Adeta "yaz beni!" diye haykırır, bir ses.
Alışkanlıktan öte, seni içine çeken derinine saran bir nefes misali.
Olsa olsa yazmak, tutkudur!
Zamansızdır, kimi için. Bana ise çoğunlukla gece gelir.
Heveslenirim, beni neyden bölmüş olursa olsun.
Çünkü kelimeler, her zaman tılsımlıdır.
Gücünü benden, senden, ondan alan birbirine sıkı sıkıya bağlı bir düğüm gibi.
İpin ucunu tutmak, sonunu bilmemenin verdiği huzurla düğümler atmak bana ilham verir.
Dört bir yanımı, kelimelerin o sıcak kucağına sarınmış bulurum.
Ve artık kaldığı yerden uykuma dönüp rüyama devam edebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder